A rápida implantación do Sindicato de Estudantes na Universidade de Santiago de Compostela exprésase tamén no terreo electoral

A rápida implantación do Sindicato de Estudantes na Universidade de Santiago de Compostela exprésase tamén no terreo electoral

Non é ningún segredo que a composición do Claustro Universitario é totalmente antidemocrática (o colectivo de estudantes só ten un 25% de representantes). Este é un dos motivos que explican a enorme indiferenza -totalmente comprensibél- do estudantado cara as eleccións ó claustro e que se traduce nunca xigantesca abstención.

Dende o S.E sempre plantexamos que votar non basta (nin nas eleccións parlamentarias nin, moito menos nas eleccións ó claustro) e que a única forma de defender un ensino público digno para os fillos dos traballadores é a organización e a mobilización.

Non acadaremos ningunha mellora seria a través dunha votación no claustro, só grazas a loita.

Malia a isto, dende o S.E consideramos que é importante que a voz da esquerda podase escoitar no claustro, como unha forma de denunciar os ataques á universidade pública por parte do reitorado. Tratase de empregar o claustro "como un altofalante" para chegar a máis sectores.

Por suposto, o feito de que sexa unha pequena minoría a que vota nas eleccións, supón unha distorsión enorme. De feito, só así se explica o importante número de claustrais que as diferentes organizacións fantasmas da dereita obtén en varias facultades. Cunha participación maior, a esquerda obtería uns resultados infinitamente mellores, porque esa é a realidade ideolóxica na sociedade e tamén na universidade. Dende o S.E non temos a menor dúbida de que canto maior sexa a participación, mellores resultados obterá a nosa organización.

Malia a isto, o primeiro a reseñar é que a esquerda volve ser maioritaria na USC por número de claustrais. 

E por primeira vez, o Sindicato de Estudantes é a segunda forza na universidade por número de claustrais.

Sen dúbida, a baixísima participación distorsiona os resultados, pero é evidente que o avance  electoral do S.E ven determinado, en última instancia, polo seu avance na implantación real, e a súa activa participación na loita (plans de Boloña, loita contra o fascismo, loita contra o plano de estudos de CC.PP, contra a eliminación do tren rexional, só por citar as últimas...).

Galiza vive un xiro á esquerda, cun auxe dende hai uns anos das mobilizacións sociais e un fortísimo incremento folguísitico. Ese xiro á esquerda beneficia ó Sindicato de Estudantes, xa que implica que as ideas do marxismo e do internacionalismo que defende,  van tendo unha acollida maior entre sectores do estudantado.

A evolución do número de claustrais é tamén un reflexo, en última instancia, da implantación real da nosa organización no ensino superior.

Estas eleccións, ademais están marcadas por unha moi forte caída de CAF, pola inxusta exclusión de Agir e pola enorme división das organizacións amarelas e corporativas da dereita, que é incapaz de presentar unha lista unificada para toda a USC e presentan unha constelación de micro asociacións inexistentes. Nembargantes, xa se ocupará o vicerreitor de estudantes de "unificalas" e garantir a súa docilidade no claustro.

Pola súa banda, a grande caída de CAF, pasando de 26 a 14 claustrais (máis dun 46% de caída) merece un comentario.

CAF é a organización maioritaria na universidade, con dúas décadas de historia. A súa implantación debese á política combativa que aplicaron historicamente. Non obstante, é para todos evidente que a súa política mudou nos últimos tempos. Non hai dúbida que entre os militantes de CAF se atopan compañeiros loitadores e sacrificados, pero lamentablemente a política da dirección xa non é a mesma que a que fora.

O certo é que hai non moitos anos, a dirección dos CAF estaría á cabeza de calquera loita estudantil importante e nembargantes, este curso non foi así.

Dende outubro, dous foron os conflitos estudantís que estouparon na USC: a loita contra os plans de Boloña e a loita contra a implantación do novo plano de estudos en CC.PP. Desgrazadamente, a dirección dos CAF non actuaron alí como a súa condición de organización maioritaria lles esixe.

De feito,  a dirección non se ten enfrontado ós plans de Boloña, o cal é un moi serio erro. A súa reivindicación agora é que os máster que se impartiran se Boloña é aplicado, teñan o mesmo custo que os "graos", o cal é unha aceptación inaceptábel da durísima contrarreforma de Boloña.

Entre a maioría dos estudantes existe a idea xeneralizada de que os CAF "estanse a moderar". Esta moderación está directamente vencellada ó "xiro ó centro" do BNG, a organización que "apadriña" ós CAF.

Sen a menor dúbida, esta "moderación" da dirección dos CAF, e a súa menor intervención nos conflictos estudantís, está detrás do seu forte retroceso.

Dende o S.E facemos un chamamento compañeiro á base dos CAF para que recuperen á política combativa da súa organización.

A crise económica que se aveciña supón unha seria ameaza para os mozos e os traballadores. A burguesía tentará que sexamos nós os que paguemos a crise do seu sistema. Intentarán un serio ataque contra a universidade pública e volver ós vellos tempos nos que só estudaban os fillos dos ricos.

O avance do Sindicato de Estudantes é unha boa nova. Pero parar os ataques que xa están enriba da mesa e os que se aveciñan, esixe que construamos unha ferramenta de ferro. Temos que fortalecer o Sindicato de Estudantes!

Organízate con nós!